xartonaki_kordelitsa

Ρομαντικοί ανεμόμυλοι για το Μαρ(ζ)ιώ 
(τα προσκλητήρια)

Και ενώ οι κουκουβάγιες μου άνοιξαν τα φτερά τους και πετάνε ήδη για την Λέρο, ένα γλυκό ανοιξιάτικο αεράκι θα φυσήξει και θα παρασύρει τους ανεμόμυλούς μου σε ένα άλλο αγαπημένο μέρος, σε μια ακόμη αγαπημένη οικογένεια στην Κρήτη... 

Και αυτοί οι ανεμόμυλοι φτιάχτηκαν με πολύ αγάπη για ένα μωρό που ακόμη δεν έχω καταφέρει να δω, πάρα μόνο στις φωτογραφίες..Και η μαμά του μου έστειλε τις πιο τσαχπίνικες πόζες "για να εμπνευστώ", όπως μου είπε.. 


Και αποφάσισα!
Αυτό το κοριτσάκι θα είναι σίγουρα ρομαντικό, ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Και επειδή παιδεύτηκα πολύ και δεν μπορούσα να αποφασίσω τι είναι πιο όμορφο, έβγαλα το προσκλητήριο της σε δύο εκδοχές, με διαφορές στα χαρτόνια και στις μπορντούρες:

   

Το εσωτερικό τους:

"Σβησμένο" πράσινο στη μια..












Ροζ πουά στην δεύτερη.










Και οι λεπτομέρειες της μπορντούρας:

"Παντρέψαμε" το ροζ με το πράσινο και το καφέ..

Αλλά επειδή αυτό το post είναι "οικογενειακή υπόθεση" δεν μπορώ να μην θυμηθώ..

Η γιαγιά μου η Κρητικιά, που λέτε, είχε τρεις εγγόνες. Την μεγάλη, την Γεωργία, την μεσαία, εμένα, και την Μαρία, την μικρή.. Όλες τώρα γίναμε μεγάλες, η Γεωργία γέννησε ένα κοριτσάκι, η Μαρία θα της το βαφτίσει και εγώ που δυστυχώς με τρώει η απόσταση δεν έχω παρά να δώσω το παρόν μου και την αγάπη μου στις ξαδέρφες μου με προσκλητήρια και μπομπονιέρες..

Η γιαγιά μου πολύ μας την παίνευε την μεγάλη μας ξαδέρφη.. 
"Είναι ώριμη, διαβαστερή, καλοπουσουνίστρα"" μου έλεγε..Πήγαινα βόλτα στα μαγαζιά και όταν γυρνούσα μου έλεγε "Τόσες σας ώρες με τουτονε το τσαντάκι με το ξεγανωμένο τζιν γύρισες?Να ταν η Γεωργία, θελα να φάει όλη την αγορά και να γυρίσει με τα ανώτερα"...

Αλλά και για την μικρή μόνο καλά λόγια..Που είναι ευγενική και καλοσυγγενής, που της κάνει όλα τα θελήματα, που είναι το δεξί της χέρι...

Να ξερες πόσο σε ζηλεύω που κάνεις νονά της κόρης σου την Μαρία!! 
Η πιο σοφή επιλογή..

Και τι δεν θα έδινα για να γυρνούσα τον χρόνο πίσω και να ζούσα ξανά ένα ζεστό μεσημέρι στο κρεββάτι της γιαγιάς (τάχα πως κοιμόμαστε) και να μιλάμε και να γελάμε με τις ώρες...

Αν ζούσε η γιαγιά θα έλεγε τώρα ένα καλό λόγο και για μένα..Σαν να την βλέπω στην καρέκλα της δίπλα στο τηλέφωνο να τηλεφωνεί στις αδερφές της και να τους περιγράφει τι φτιάχνω με τα χέρια μου και με την  ραπτομηχανή μου.. Και βέβαια το προσκλητήριο και η μπομπονιέρα της κόρης σου θα έπαιρνε την θέση της στον αξέχαστο μπουφέ της!